Paweł Szarzec

Szczęści pod lodym

Stary Drzizga podeszedł do łokna, dźwignył forhang i podziwoł sie na pole. Na stary, ubity śniyg sypoł świyży. Dobre, że fujo teraz w styczniu, a ni potym kansi w aprylu, abo aji w maju, pomyśloł. Na polu widać było pore dziecek. Jedni mieli sónki, insi skije, a dwoje z nich prało sie ubitym w rynkach śniegym. Przez łokno dochodziły go wrzask dziecek. Po ich gymbach widać było, wiela uciechy sprawio im ta zabawa.

Zamyślił sie stary Drzizga. Przeca łón też kiesi był taki, jak ty dziecka tam na polu. Też, razym z inszymi chłapcami, ni móg sie doczkać na śniyg. Wielaż też tymu bydzie roków? Isto ze szejśdziesiąt, jesi ni więcyj. Też sie wtedy jeździło na sónkach, skijach i na łyżwach, kiedy Kaplica pokryto była lodym. Nikierzi jeździli aji na kworach! Z tymi laworami to było nejwięcej uciechy. Jak sie do takigo głębokigo lawora siadło, to botkami nie dostało sie do ziymi, nie szło kierować. Jechało sie potym bokym, zadkym, a nikiedy też przodkym. Że sie pysk przi tym mogło rozwalić, o tym sie ani nie myślało.

Uśmiychnył sie do swoich wspomnień stary Drzizga. Przipómniało sie mu, że łón sie też chcioł na takim laworze przejechać. Udało mu sie roz taki stary, dziurawy lawór zwielebić i poszeł na Kaplice. Po mroźnej nocy dziyń był piękny, słoneczny. Zjeżdżony i zlodowaciały śniyg fajnie sie nadawoł na takóm jazdę. Nie chcioł jednak jechać ze samego wyrchu. Kapkę sie poboł. Boł sie też, że przi wielkim szusie bydzie musioł przejechać kole płotu starej Motyczkule, a ta nie doś, że na chodnik sypała popiół, to jeszcze ku tymu szpatnie wszystki dziecka przezywała. Tak w połówce płotu Janego siednył se do lawora i ruszył. Mój Boże, co to była za jazda! Tego sie nie do łopisać. Roz sie jechało bokym do płotu, roz zadkym do miasta, a szus był taki, że sztachety migały w łoczach. Naroz sie pod lodym cosi blyskło. Trwało to mgniyni łoka, ale wszystko wskazyowało na to, że to mógł być piniądz. Tymczasym lawór śmigoł na dół, zahaltować sie nie dało. Ciekawe co też to było? Jesi to był naprowde piniądz, to ni piyć groszy, bo piyciogroszówka sie tak przeca nie świyci. Trzeba poczkać i jechać dali do końca, a potym pryndko dostać sie tam w to miejsce, kaj to uwidzioł. Insi chłapcy też to mogli spozorować. Jyny kaj to było? Pamiyntoł, że sie to blyskło przy końcu płotu i tam polecioł. Po chodniku rozważowoł co se kupi jesi to bydzie dziesiyć groszy, bo o dwacatce nie opowożył sie ani pomyśleć.

Był roz, dwa na wyrchu i zaczył hónym szukać tam, kaj to uwidzioł. Jest! Swiyci sie! Kopnył pore razy bótkym i spod lodowej szkorupy wygrzeboł  50 groszy! Co za szczęści! Nie chcioł wierzyć swoim łoczóm. Piridziesiąt groszy! Pińdziesiąt groszy to jest dziesiyć żymeł po pięć groszy. Dyby tak w szkole na łoczach dziecek jod żymłe za piyć groszy, to nie jednemu by było żol. Pińdziesiąt groszy to jest dziesiyć malcoków u Bijoka, albo pińdziesiąt sztolwerków u Drabiny, albo pińdziesiąt cygaretli „Cienkich" po groszu za sztukę. Z tymi cygaretlami to było tak, że jego wiela starszy kolega o przezwisku Megoj już trochę pokurzowoł. Na Kaplicy czasym mu doł pociągnóć z taki cygaretle z liści kasztana, jyny z tego sie strasznie krzipało, a nikiedy aji brało na rzigani. Tóż tyn Megoj sie mu roz pochwolił, że znaszeł na drodze całóm, prowdziwóm cygaretle. Ciekawe co by teraz Megoj powiedzioł, dyby mu ty znódzióne 50 groszy pokozoł? Już za dwacet groszy dostało sie u Drobika albo u Brychty schybków z wórsztu. Między nimi trefiły sie aji kąski szónki! Wiele by też tego było za 50 groszy?

Osuszony w palcach piniądz schowoł do kapsy, ale przed tym sprawdził czy ni ma dziurawo. W dóma pochwolił sie zaroz mamie, a ta uśmiychnyła sie i powiedziała Wracać tych piniyndzy ni ma ani jak, ani komu. Tóż wejś zóndź do Herra, kup pół chleba, a wydowke mi prziniyś.

Było po sztolwerkach, po schybkach. Ni móg sie ani Megojowi pochwolić. Nie uwierz iłby.

Jak se to dzisio nikiere dziecka nie umióm wożyć grosza pomyśloł Drzizga i opuścił forhang.

Kalendarium pochodzi z „Kalendarza Miłośników Skoczowa” 1996, udostępnionego dzięki uprzejmości Towarzystwa Miłośników Skoczowa.