Piotr Piotrowski

Sekcja piłki nożnej Klubu Sportowego „Beskid” w Skoczowie w latach 1923-95

Na początku XX wieku na Śląsku Cieszyńskim powstawało wiele „dzikich" drużyn piłkarskich. Tak było i w Skoczowie. Młodzież skoczowską nauczyli grać w piłkę żołnierze z Italii, którzy przebywali na tych terenach podczas Plebiscytu. W wolnych chwilach żołnierze grali w piłkę na nieczynnym w owym czasie targowisku przy ulicy Targowej.

W 1921 roku żołnierze włoscy wyjechali ze Skoczowa. Sprzedali młodzieży skoczowskiej kil;ka piłek skórzanych. Od tego momentu prawie co dnia odbywały się mecze piłki nożnej.

Wiosną 1922 roku powstały na terenie Skoczowa dwie „dzikie" drużyny piłkarskie. Pierwsza o nazwie „Syberia" (zrodziła się w dzielnicy o tej samej nazwie) złożona była z dorastającej młodzieży robotniczej. Natomiast chłopcy z rodzin rzemieślniczych powołali do życia zespół o nazwie „Stare Miasto". Piłkarze „Syberii" obrali sobie za boisko tereny Wisły (poniżej Trytonu), zaś drużyna „Stare Miasto" ćwiczyła na łące w pobliżu ogrodnictwa Króla (dzisiejszy dworzec PKS). Oba zespoły toczyły ze sobą zacięte pojedynki.

W czerwcu 1922 roku powstała trzecia drużyna rekrutująca się z dorastającej młodzieży z rodzin skoczowskich kupców i inteligencji. Posiadała już podstawowy sprzęt sportowy jak dresy, buty i piłki. Na boisko obrała sobie plac przy ulicy Targowej (ten sam, co żołnierze włoscy). Początkowo występowała jako nierzeszona, pod nazwą „Klub Sportowy Skoczów"

Skromna liczebnie, lecz ożywiona szałem piłki nożnej grupa działaczy Skoczowa i okolic, podjęła trud zorganizowania na terenie Skoczowa klubu sportowego.

Warunki, w jakich rodził się sport w nadwiślańskim miasteczku, nie były łatwe. W oparciu o wymienione drużyny, po ich scaleniu, powstał pierwszy w historii miasta klub sportowy o nazwie „Skoczowski Klub Sportowy".

Boisko klubu mieściło się przy ulicy Targowej. Lokal, który zajmowany był przez piłkarzy gospodarzy znajdował się o kilometr od boiska. Stąd ubrani w dresy zawodnicy miasta przechodzili na zawody. Drużyna gości była w lepszej sytuacji, ponieważ korzystała z szatni znajdującej się w lokalu restauracji Wiktora Drabiny, tuż za linią końcową boiska.

Do czerwca 1931 roku drużyna grała w B klasie, chociaż wygrywała mecze z dobrymi zespołami z A klasy. O awansie jednak nie mogło być mowy, gdyż boisko na targowisku nie spełniało wszystkich przepisów piłkarskich. Skoczowscy piłkarze rozgrywali mecze z takimi drużynami jak: KS Ustroń, KS Strumień, „Hejnał" Kęty, KS Biała, „Piast" Cieszyn, „Sporysz" Żywiec, „Czarni" Zabłocie.

W skład skoczowskiej drużyny piłkarskiej w latach 1923-1926 wchodzili: Jan Dydek (bramkarz), Jan Kubaczka i Robert Jakubiec (obrońcy), Jan Hyłek, Emil Romowicz, Józef Fanty (pomocnicy) oraz Rudolf Gruszka, Józef Weisman, Jakub Szusterman, Wiktor Drabina i Karol Harlos (napastnicy).

Przez następne dwa lata barw skoczowskiego Klubu bronili: Ernest Honig, Paweł Sikora. Józef Galeja, Antoni Kiecoń, Klemens Meca, Jan Derek, Rudolf Gruszka, Franciszek Koch, Alojzy Romowicz, Franciszek Kubaczka, Arnold Szenk.

W latach 1928-1930 drużyna skoczowska występowała w najsilniejszym składzie od powstania klubu. W tym czasie drużyna piłkarska awansowała do B klasy. A oto skład drużyny: Wiktor Frencel (bramkarz), Paweł Sikora, Arnold Szenk (obrońcy), Antoni Kiecoń, Gerard Szreiner i Józef Klein (pomocnicy), Jan Kubaczka, Franciszek Koch, Alojzy Romowicz, Franciszek Kubaczka i Józef Strandela (napastnicy).

W 1933 roku Klub zmienił nazwę na ..Klub Sportowy Związku Strzeleckiego". W owym czasie najliczniejszą sekcją była sekcja piłki nożnej. Pierwsza drużyna grała w B klasie. Do wybuchu II wojny światowej zawodnikami drużyny byli: Franciszek Gembala, Walter Herr, Franciszek Kubaczka, Jan Kubaczka, Walenty Nardelii, Adolf Obracaj, Jan Oczadły, Bronisław Pobuda, Erwin Rajman, Rudolf Rakus, Alojzy Romowicz, Arnold Schenk, Franciszek Stokłosa, Otmar Szyszka, Wiktor Wróbel.

Po II wojnie światowej - 23 marca 1947 roku powstał w Skoczowie Klub Sportowy. Rzecz jasna piłka nożna była sekcją wiodącą. Klub różne miewał nazwy: ,Dom Kultury", RKS „Metalowiec", „Ka-pelusznik" i wreszcie „Włókniarz", by ostatecznie przyjąć nazwę KS „Beskid" Skoczów - ta nazwa utrzymała się do dzisiaj.

Pierwszą powojenną „jedenastkę" piłkarską tworzyli: Jan Szwarc, Paweł Madzia, Alojzy Romowicz, Julian Wardas, Jan Nowak, Antoni Wróbel, Władysław Ciupka, Julian Romanowski, Wilhelm Fice, Wiktor Wróbel, Zbigniew Bobrowski, Józef Sobik.

Początkowo zespół grał bardzo słabo, toteż plasował się w dolnych rejonach tabeli B klasy.

W 1948 roku bardzo dobrze grała drużyna juniorów.

W 1949 roku 1 drużyna grała w B klasie plasując się na czołowych miejscach tabeli. A oto skład drużyny: Aleksander Stachowiak, Erwin Michalczyk, Józef Delar, Juliusz Kasza, Stanisław Kargol, Franciszek Oborny, Alojzy Buchta, Rudolf Tyma, Alfred Romowicz, Leon Szwarc, Wardas, Jan Romanowski, Władysław Ciupka, Rudolf Kuboszek, Karol Polok, Jan Turoń i Tadeusz Kargol.

W 1950 roku dużym sukcesem Zarządu Klubu i piłkarzy było zajęcie przez I drużynę III miejsca w B klasie, co było dobrą prognozą na przyszłość. W tymże roku prowadzenie treningów objął Zygmunt Pruski.

Piłkarze skoczowskiego „Włókniarza" pod okiem trenera pilnie trenowali przez okres zimy. Ta zaprawa pomogła im w wywalczeniu w 1951 roku mistrzostwa B klasy i zakwalifikowaniu się do rozgrywek o wejście do klasy wojewódzkiej.

W sezonie 1951/1952 I drużyna piłki nożnej występowała w klasie wojewódzkiej (dawna A klasa), zajmując drugie miejsce za „Stalą" Cieszyn. Najlepszym strzelcem drużyny był Jan Turoń zdobywający 10 bramek. Trenerem był dalej Zygmunt Pruski, a kierownikiem sekcji Edward Gołyszny.

Nie zapomniano także o szkoleniu młodych piłkarzy. W 1952 roku zorganizowano drużynę trampkarzy, która należała do najlepszych w powiecie.

W roku 1953 następuje reorganizacja, w wyniku której powstaje bielska A klasa. Do niej zaliczony zostaje także „Włókniarz". Od tego czasu drużyna skoczowska grała ze zmiennym szczęściem.

Z sukcesów sportowych drugiej połowy lat pięćdziesiątych oraz sześćdziesiątych na uwagę zasługują rozgrywki 1 drużyny piłkarskiej o mistrzostwo A klasy Podokręgu Bielsko-Biała. Z reguły drużyna plasowała się w czołówce tabeli i kilkakrotnie była bliska zajęcia I miejsca, którego jednak nie osiągnęła.

II drużyna rozgrywała mistrzostwa w C klasie Podokręgu.

Mocną pozycję stanowiły drużyny juniorów i trampkarzy. Od 1957 roku grały w lidze wojewódzkiej.

W Sezonie 1960/1961 II drużyna wywalczyła awans do B klasy.

Częste zmiany na stanowiskach trenerów, były jedną z przyczyn stagnacji sekcji piłkarskiej w późniejszym czasie. Dopiero w 1974 roku szkolenia skoczowskich piłkarzy podjął się Jan Mleczko. Efekt jego pracy uwidocznił się w sezonie 1976/ 1977. Drużyna wywalczyła awans do ligi wojewódzkiej, co w dziejach skoczowskiej piłki wydarzyło się pierwszy raz. Awans wywalczyła drużyna w składzie: Tadeusz Brodacz, Zbigniew Brzozowski, Bronisław Chochlik, Leszek Chwistek, Piotr Cholewa, Mieczysław Dąbrowski, Tadeusz Gorze-la, Leszek Hatłas, Tadeusz Malerz, Ryszard

Maryniak, Wacław Orlik, Roman Starzyk, Kazimierz Szostak, Edward Świerczyński.

W sezonie 1978/1979II drużyna awansowała do A klasy dzięki ofiarności trenera Wilibarda Selzera oraz zawodników: Kazimierza Bardzika, Konstantego Brzozowskiego, Zbigniewa Brzozowskiego, Marka Bylicy, Kazimierza Cieślara, Jana Czyża, Andrzeja Jabłonią, Henryka Mały, Leszka Przybyły, Leszka Sączka, Kazimierza Szostaka i Andrzeja Zgody.

W sezonie 1981/1982 I drużyna piłki nożnej pod wodzą Józefa Niemczyka wywalczyła awans do III ligi państwowej. Współtwórcami tego sukcesu byli: Tadeusz Brodacz, Tadeusz Brychlec, Zbigniew Brzozowski, Piotr Cholewa, Andrzej Chrobok, Andrzej Gretka, Andrzej Kasprzyk, Jan Kiszą, Mirosław Kiszło, Mirosław Kukuczka, Franciszek Madzia, Ryszard Maryniak, Henryk Mikler, Edward Mistal, Wacław Orlik, Jacek Stalmach, Roman Starzyk, Kazimierz Szostak. Po awansie funkcję trenera powierzono byłemu reprezentantowi Polski Antoniemu Nierobie, natomiast bramkarzy trenował inny reprezentant kraju - Jan Gomola.

Niestety po trzech sezonach pierwsza drużyna znowu znalazła się w lidze okręgowej.

Kolejne niepowodzenia rozpoczęły się w sezonie 1986/87. Pierwsza jedenastka „Beskidu" zajęła 15 - przedostatnie miejsce w grupie i musiała „spaść" do A klasy Podokręgu Skoczów, gdzie grała przez 1 rok. Już od sezonu piłkarskiego 1988/89 broniła barw Skoczowa w klasie okręgowej. Grała tam ze zmiennym powodzeniem.

Wreszcie nadszedł sezon 1994/95, jakże szczęśliwy dla skoczowian. Drużyna zdobyła awans do ligi międzywojewódzkiej (IV Ligi). Od razu Zarząd klubu i piłkarze postawili sobie za cel wiodący utrzymanie się w tej lidze, co nie było sprawą łatwą.

Jak to bywa w życiu, początki zawsze są trudne, więc i skoczowscy piłkarze początkowo grali słabo, nie mogąc sprostać czwarto ligowej grze. Miejmy jednak nadzieję, że utrzymają swoją pozycję w lidze wojewódzkiej. (Tab I) Druga drużyna w latach siedemdziesiątych grała najpierw w A - klasie, a od roku 1987 w B - klasie. Kolejny awans do A - klasy nastąpił dopiero w sezonie 1993/ 94, lecz po roku gry „dwójka" znowu znalazła sie wśród B - klasowców II)

Drużyna juniorów przeżywała swoje słabsze i lepsze sezony w rozgrywkach. Od roku 1982 grała w grupie A Ligi Wojewódzkiej. Niestety w sezonie 1987/88 znalazła się znowu w grupie B ligi wojewódzkiej, by po roku ponownie awansować do grupy A, gdzie gra do dzisiaj, plasując się zazwyczaj w pierwszej piątce. (Tab III) Piłkarze do lat 15 tzw. „trampkarze" grali w tej samej lidze, co juniorzy, gdyż tak zakłada regulamin. Trampkarze do wielu lat plasują się na czołowych miejscach w swojej grupie. (Tab IV)

I
stnieje w skoczowskim Klubie Sportowym także drużyna trampkarzy młodszych tzw. „żaków". Od dwóch sezonów nie ma jednak grupy rozgrywkowej dla tych piłkarzy. „Żacy" grają tylko w halowych turniejach w Polsce i Czechach, odnosząc wiele sukcesów.

Pomimo trudności finansowych działacze KS „Beskid" w Skoczowie robią wszystko, by stworzyć swoim drużynom jak najlepsze warunki treningów i gry.

Pierwszego września 1995 roku oddano do użytku halę sportową, która służy skoczowskim uczniom (w godzinach dopołudniowych) i zawodnikom Beskidu po południu.

Obserwując pracę działaczy i piłkarzy można mieć nadzieję, że ich wysiłki nie pójdą na marne i że wielu młodych ludzi będzie nadal garnęło się do sportu. Może to nastąpić wtedy, gdy młodzież odczuje, że się o nich dba, a tak właśnie dzieje się w skoczowskim klubie.

Kalendarium pochodzi z „Kalendarza Miłośników Skoczowa” 1996, udostępnionego dzięki uprzejmości Towarzystwa Miłośników Skoczowa.