Barbara Biłko-Olszewska

Co po mnie pozostanie?

Co po mnie pozostanie
Ten grób na cmentarzu
Nad którym me dzieci
Kiedyś wołać będą
Że nie rozumiały nie chciały
Rozumieć wołania mego
Co po mnie zostanie książki ukochane
Ma filozofia i literatura
Dla których kiedyś kilometrami
Na dziki mróz miny i śnieg
Swój umysł wiodłam spragniony
Co po mnie pozostanie
Uśmiech dzieci chorych
Sparaliżowanych uczennic radości
I żal mego wnuka
Jeśli pamiętać będą
Co po mnie zostanie me wiersze
Tak ludzkie radosne bez goryczy
Pełne
Które po mej śmierci nieszczęśliwi
Wspominać będą
Bo jednak jednak nie wszystek
Umrę
Co po mnie zostanie moja wielka
Wiara
Z której tak śmiali się i szydzili
Ona w dzień każdy z wami przy
Stole usiądzie
Aż wasze zwątlałe dusze
W szlachetność przemieni

Psalm XXXII (Kaplicówka)

Z okna mojego tymczasowego przed burzą
schronienia zieleni widać pas
wśród dzikiej nocy na pocieszenie
srebrzysty widnieje krzyż
O daj mi Panie daj mi nadzieję
srebrną nadzieję radość zieloną
za pielgrzymkę moją

Psalm XXXIII
I pójdźcie do mnie wszyscy
Mojej córce Jadwidze

Idziemy do Ciebie którzy pragniemy
wysłuchujemy o świcie o Panie
co przed zamkniętą stoimy szkołą
w bezsenne tworzymy noce
idziemy do Ciebie którzy obciążeni
jesteśmy nadmiernie o Panie
troską i lękiem chorobą rozpaczą
a Ty nas do siebie przygarniesz

Barbara Biłko-Olszewska (1926 - 2000). Magister filozofii, odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi za dwudziestoletnią, nienaganną pracę nauczycielską. Wydała zbiory prozy „Dlaczego ocalałam", „Pokrętne drogi" oraz tomiki poetyckie „Słowo wędrowca", „Pielgrzymi trud", „Miejsce na ziemi", „Psalmy dawne i nowe". Była przewodniczącą Sekcji Nauczycieli Literatów przy ZO ZNP w Cieszynie (1980 - 1999), członkiem zarządu Macierzy Ziemi Cieszyńskiej i sekretarzem Klubu Literackiego „Nadolzie". Należała do Klubu Inteligencji Katolickiej. Psalmy prezentowane w kalendarzu pochodzą z ostatniego tomiku, który ukazał się na kilka dni przed śmiercią autorki.