Hildegarda Gutkowska

Mieszka w Bielsku-Białej. Urodziła się w Lipniku. Debiutowała w 1973 r. trzema opowiadaniami w śląskich „Poglądach". Współpracuje z nauczycielskim ruchem literackim. Drukowała wiersze w wielu czasopismach, kalendarzach i wydawnictwach o zasięgu lokalnymi ogól­nopolskim Wydała tomiki „W zapachu tarniny" (1980), „Płonący zmierzch" (1982), „Śladem gorących cieni" (1990), „Blisko korzeni" (1994), „Rozmodlone słowa" (1997), „Dotykanie życia" (2001), „Paciorki nadziei" (2003). Oprócz poezji pisze także opowiadania, humoreski, bajki oraz recenzje teatralne. W wolnych chwilach rysuje. Zapraszana na spotkania autorskie -nigdy nie odmawia. Uważa bowiem, że dar otrzymany darmo należy rozdawać jak chleb ubogim.

***

W Beskidach

Nad potokiem srebrzy się mgła

Między wieżowcami lśnią kałuże

a w górze roziskrzone niebo

skrzydłami aniołów trąca gwiazdy

Urok beskidzkiej ziemi ucisza

jak modlitwa zanurzeni w chłód

wiekowych krużganków

dumnie unosimy głowy —

po dziedzictwo naszych przodków

Tutaj wesoło budzi pianie koguta

polne kwiaty zapachem chleba

witają słońce

bo kiedy Bóg zwycięża —

Człowiek nie przegrywa

***

Beskidzka piosenka

Tę piosenkę śpiewa

górski wiatr Beskidzie –

dla Ciebie

zechciej dojrzeć

maleńki znak na dole

to ja wołam

Tutaj się urodziłam by

kochać i cierpieć

Aby móc weselić się i tworzyć

wespół z tobą

Nie zdradzę tego miejsca

bom wierna tej ziemi

korzeniami wrośnięta

w beskidzkie piękno

***

Ponad prawem

Życie składa się

z łez i uśmiechów

otworzyłeś drzwi

mojej wrażliwości

Zabawa spojrzeniami

błysk szybki jak

loty jaskółki

roziskrzone strzałą

szybuje w czułą źrenicę

Serce człowieka

nie stanowi prawa-

ono jest ponad prawem