Halina Szotek
Jan z Łęgu
Jan Wantuła urodził się 10 grudnia 1922 roku w Łyżbicach na Zaolziu. Przed wojną ukończył pięć klas polskiego gimnazjum realnego w Orłowej. Kiedy w 1945 r. Czesi wrócili na te ziemie, przeniósł się na polską stroną i rozpoczął pracę nauczycielską w Warszowicach k. Żor, a potem w Bziu Górnym w pow. pszczyńskim. Równolegle uzupełniał wykształcenie w Liceum Pedagogicznym w Pszczynie. W 1950 r. został kierownikiem niewielkiej szkółki w Wiślicy koło Skoczowa. Za jego sprawą nadano tej szkole imię Rudolfa Szostoka, przedwojennego kierownika szkoły, wielkiego działacza narodowego, który zginął pod Wałka w Cieszynie, a na ścianie frontowej szkoły umieszczono tablicę pamiątkową poświęconą patronowi. W tych latach studiował zaocznie w Wyższej Szkole Pedagogicznej, a potem na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał stopień magistra filologii polskiej.
Od 1964 r. pracował w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Skoczowie, początkowo jako polonista, a później dyrektor szkoły. Pod jego kierownictwem nastąpił znaczny rozwój tej placówki — powstało Liceum Zawodowe i Średnie Studium Zawodowe, pierwsze średnie szkoły zawodowe z maturą w tym mieście, a następnie Zespół Szkół Zawodowych FSM. W tych latach rozpoczęła się budowa nowej szkoły przy ul. Góreckiej na Bajerkach i rozbudowa warsztatów szkolnych.
Po przeniesieniu do Skoczowa, dyrektor Jan Wantuła włączył się w życie społeczne i kulturalne miasta, stając się wkrótce jednym z najbardziej oddanych i zaangażowanych działaczy w tym środowisku.
W 1967 r. należał do inicjatorów i organizatorów obchodów 700-lecia Skoczowa. Był redaktorem wydanego z tej okazji „Pamiętnika Skoczowskiego", jak dotąd najobszerniejszej publikacji o Skoczowie w języku polskim.
Po reaktywowaniu Macierzy Ziemi Cieszyńskiej w okresie 1970—1976 był prezesem oddziału skoczowskiego Towarzystwa, a następnie jednym z najbardziej aktywnych członków Zarządu Towarzystwa Miłośników Skoczowa. Miał swój znaczący udział w staraniach o postawienie figury Jonasza na skoczowskim rynku i w zabiegach o powołanie miejscowego muzeum.
Dyrektor Jan Wantuła był cenionym znawcą historii regionu, szczególnie zaś przeszłości Skoczowa. Przez lata z pasją i oddaniem studiował zachowane archiwalia i wszelkie publikacje z tej dziedziny. Posiadał dużą bibliotekę, w której było wiele cennych i rzadkich silezianów, teki notatek, fiszek i nie opublikowanych opracowań historycznych. Chętnie udostępniał swe zbiory pracownikom naukowym, studentom i zbieraczom.
Staraniem Towarzystwa Miłośników Skoczowa ukazały się jego „Herby miasta i gminy Skoczów" oraz „Osobliwości małego miasteczka". Był współredaktorem i autorem podstawowych artykułów ośmiu numerów „Kroniki Skoczowskiej", rocznika historyczno-kulturalnego TMS. Wiele jego opracowań ukazało się w „Kalendarzu Cieszyńskim", „Kalendarzu Beskidzkim" i w lokalnej prasie. W ostatnich latach przetłumaczył, opracował i wydał dwa siedemnastowieczne źródła do historii miasta — „Pamiętnik Jana Tilgnera burgrabii skoczowsko-strumieńskiego" i Kronikę Anonima".
W kwietniu 1992 r. Towarzystwo Miłośników Skoczowa nadało dyrektorowi Janowi Wantule godność Honorowego Członka. Stan zdrowia nie pozwolił mu na udział w walnym zebraniu i odebranie Dyplomu. ^
Odszedł nagle 30 czerwca 1992 r. w pełni sił twórczych.
Pozostała nieskończona historia Skoczowa w układzie chronologicznym, nad którą właśnie pracował, wiele artykułów dotąd nie publikowanych, czasem nie dokończonych, wymagających uzupełnienia czy poprawek. Nie doczekał się „Kalendarza Skoczowskiego",
o którego wydanie zabiegał od wielu lat
1 do którego zdążył jeszcze opracować obszerne kalendarium historyczne.
Jan z Łęgu, jak nazywali Go przyjaciele, był godnym kontynuatorem pięknych społecznikowskich tradycji przedwojennego nauczycielstwa śląskiego, wielkim miłośnikiem ziemi cieszyńskiej i zasłużonym obywatelem naszego miasta. Skoczów pokochał i uznał za swoje miasto, oddając mu wszystkie swoje siły i najlepsze lata.
Kalendarium pochodzi z „Kalendarza Skoczowskiego” 1993, udostępnionego dzięki uprzejmości Towarzystwa Miłośników Skoczowa.