Karol Kajzer

Czary na krowy

Prziszła roz baba do farorza, bo farorz  na   dziedzincu    był nejmóndrzejszy i pyto go, żeby ji co poradził, bo krowa straciła mlyko, toż isto jóm gdosi zaczarowoł. Farorz wypytoł babe dokumyntnie co i jak, a potym wzión kónsek kartki, cosi na ni napisoł, wsadził jóm do drzewianej szkatółki, a dekiel zamknół na kluczyk. Bo ta szkatółeczka miała taki mały zómek na zamykani. Potym doł tóm szkatółkę babie i przikozoł aż kole północy zóńdzie z tóm szkatółkóm do chlywa, a niech se jeszcze weiźnie zapolo­nóm gromniczke i pozaglóndo do wszystkich kóntów, do chlywków i kaj jyny. A potym bydzie widzieć.

Baba też tak zrobiła i za piyrszym razym chyciła sómsiadke, co sie dała wieczór zawrzić do chlywa. Jako się potym z tóm sómsiadkóm porachowała, tego to wóm już nie wiym, ale doś, że od tego czasu krowa zaś dowała mlyko, jak downi. Bo to ta sómsiadka w nocy wydoiła krowe.

Uradowano gaździno przinósła farorzowi kope wajec za dobróm porade, wróciła mu szkatółke z kartkóm i pyto się go, czy może ji powiedzieć, co też na tej kartce napisoł. Farorz wyjón kartke ze szkatółki i przeczytoł: - Czuwej dłóży i lepi dowej pozór na bydełko, a nie bydzie żodnych czarów.

I tak to wiycie bywo z czarami.

Artykuł pochodzi z „Kalendarza Miłośników Skoczowa” udostępniony dzięki uprzejmości Towarzystwa Miłośników Skoczowa.