Maria Broda

Urodziła się w Cieszynie. Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Wróciła w rodzinne strony, by podjąć pracę nauczycielki, o której zawsze marzyła. Wkrótce po studiach zamieszkała w Skoczowie. Najpierw pracowała w Szkole Podsta­wowej Nr 3, obecnie uczy w skoczowskim Liceum Ogólnokształcącym. Podziwia i promuje literackie talenty młodzieży. Tak mówi o swojej twórczości: 1 „...piszę to, o czym myślę, co jest mi bliskie i za co pragnę podziękować. Tak powstają moje utwory". Inspiracją do wielu wierszy jest piękno przyrody.

Srebrna wigilia

Srebrzyście za oknem

srebrzysta choinka

srebrzysty wieczór

i tembr głosu srebrem przetykany...

Wigilia, Wigilia...

Wieczór dobroci i białych serc

uczta przyjaźni dobroczynnej

Radość przetykana codziennością trosk

potrzeba miłości i przebaczenia

wplątana w stułę wierności

Boże spojrzenie uzdrawia wiarę

i tworzy nadzieję na niebo

otul się snem marzeń srebrnym

i śnij swój srebrny sen przyszłości...

Wigilijne Przemyślenia

Wigilijny wieczór

to tygiel wspomnień i marzeń.

Śnieżny welon na stole

i ryba w panierce radości,

ciasta o zapachu dzieciństwa

i kompot z owoców suszonych

dniami, które minęły.

Choinka błyszczy bombką prababci,

a w samym środku Krzyż

niesiony doświadczeniami kilku pokoleń.

Wigilia ta sama od lat

i narodziny w żłobku te same,

a jednak inne,

wśród innych realiów

tego samego świata

W ten wieczór jedyny w roku

pomieszały się przeszłość z przyszłością.

Opłatkowe życzenia brzmią

zdrowiem i szczęściem...

Marzenia niczym srebrne płatki

ogarniają jednak to co przed...

Niesie się echo wigilijnych westchnień aż po horyzont

Boskich planów

splatając je z ludzkimi nadziejami...

Z cyklu „Zimowe wiersze"