Karol Kajzer

Sakramyncki hóncwóty

Był też, wizycie w jednej dziedzinie kole Skoczowa taki farorz, co jak wygłoszoł kozani na ozatelnicy, mioł we zwyku dycki rozczyniać rynkami i ciyngym bić piynścióm po tej kozatelnicy. A jak wypóminoł rym swoim łowieczkóm roztomaite wysfympki i grzychy to dziepro walił tuplowanie aj i łobiyma piynściami o tyn blat kozatelnicy aż w calutkim kościele dudniło.

Gorszyli sie też co poniekierzi, to je prowda, a zaś ministranci mieli dycki kupe uciechy. I jako tacy chłapczyska wiycie, smówili sie też roz, że mu cosikej na paskude zrobióm. I wnet cosi wymyślili. A było to pram w niedziele, na świyntych Pietra i Pawła. Przed kozaniem, po kryjomu położyli mu pore pluskiewek na blacie kozatalnicy i pięknie przi-kryli tym serwetym, co na nim dycki był roscióngniynty. Za chwile też farorz wyszeł na te ambóne i mioł głosić kozani o Piętrze i Pawle. I zaczón tak:

- Świyńci Pieter i Paweł to byli... to byli... a sakramyncki hóncwóty, ale jo wom pierony pokożym - wrzasnął tak na cały głos, bo jak prasnół wiycie tóm piynścióm o tyn blat, tóź mu sie ty pluskiewki wbiły do rynki aż z boleści chyba zaroz tych wszystkich świyntych owidzioł.

Tóż tak se wielebny prziklón strasznie w kościele, ale to na tych ministrantów, a ni na tych świyntych, jak byście se myśleli.

Kalendarium pochodzi z „Kalendarza Miłośników Skoczowa” 1999, udostępnionego dzięki uprzejmości Towarzystwa Miłośników Skoczowa.